Hendrie van Maanen Posts

Terwijl op dit moment Wodan op zijn paard Sleipnir weer warm onthaald wordt in de Lage Landen en hij gulzig de runentekens van chocolade rondstrooit, stroomt hier in het land van Boeddha de hele bevolking samen om de oude watergodin eer te betuigen. Lichtjes overal lichtjes op het water en in de lucht.

Blog van Adriana.
Ze lacht vanachter de balie naar mij, Een geel pakje aan en haar haren strak in een staart. Ze heeft slecht nieuws te vertellen maar haar lach is even stralend als een half uurtje geleden toen ik ging inchecken. ‘Yes madam: your flight is cancelled. Technical problem but we offer you a van’.  Over twee uur wordt het donker en de zes uur durende rit naar Mae Sot gaat dwars door de bergen.

Ik zou willen lezen nu…. Maar in deze week tussen beide semesters in heb ik de zwaarste en meest onderschatte taak: huisman spelen nu Adriana voor enkele dagen de grensregio met Myanmar bezoekt (Mae Sot) voor Kerk in Actie. En tussen de flessen, poepluiers, puzzels en kookkunsten door, valt mijn oog op een achtergrondartikel uit de Bangkok Post.  Een missionaris van het lezen trekt door de afgelegen jungle dorpen in Laos om kinderboeken uit te delen.

Toen ik maanden geleden afscheid nam van de CHE, was er een collega die ons tijdens een toespraak de ins en outs van Thailand wist te vertellen. Hij was de eerste die ons er op attent maakte dat er na ca. vier maanden een cultureshock op gaat treden. Na een periode van  honeymoon waarin alles bijzonder en fantastisch is, zou er een tijd van hostility aanbreken.

Vrijdagnamiddag, ik kijk uit op de oprit van ons huis. Een rode schommel hangt aan de overkapping, een roze fiets met zijwieletjes staat voor het hek en de scooter van onze maebaan staat keurig geparkeerd. Een zwoele wind jaagt door de kleine studeerkamer en donkere wolken voorspellen weer een aangename moessonbui.

Dinsdagmorgen 8.00 uur. De studenten druppelen binnen, de airco wordt aangezet, een Chinese student probeert de muggen te verjagen, de beamer wordt vastgekoppeld aan mijn laptop en de stoelen (met van die uitklaptafeltjes) worden in een halve kring gezet. Een vast ritueel.

Toen ik vanochtend in alle vroegte de deur opendeed, joeg een harde wind koele lucht de kamer in. Van de ene op de andere dag lijkt het klimaat te zijn omgeslagen. Waar het kwik gisteren nog rond de 34C was, komt de temperatuur vandaag niet boven de 24C uit. Het lijkt wel winter.Er zijn nog net geen vreugdedansen uitgevoerd, maar de stemming op het McGilvary College was opgetogen vanwege deze omslag.

19.00 uur, Chiang Mai. De zon is inmiddels al weer onder, terwijl het kwik nog zo’n 30C aangeeft. In de verte het  geblaf van honden en dichterbij de zachte ruis van de airco in deze houten hut op palen – één van de pittoreske huisjes binnen het complex van de Juniper Tree. Zojuist nog even gedag gezegd tegen Adriana, Salomé en Chaja, 10000 km van hier. Zij bleven achter afgelopen maandag op Schiphol.

Op weg…Terwijl vanochtend vroeg nog lichte sneeuwvlokken uit de hemelse luchten neerdwarrelden hier in Utrecht, hopen we over exact een maand in de tropische hitte van Chiang Mai te zijn. Het aftellen is begonnen en onze voorbereidingsfase is bijna ten einde. Een zeer bijzondere periode van afscheid en nieuwe ontmoetingen, van Nederlandse bureaucratie en Thaise welwillendheid, van tonentaal en medische spraakverwarring.